Door Ariënne Wunderink - Startclub Arnhem.

Nancy had nooit nagedacht over ondernemen. Het idee was gewoon nooit bij haar opgekomen dat dit een optie voor haar was. Tot ze burn-out ging, andere keuzes moest maken en ontdekte hoe leuk ze ondernemen eigenlijk vond. En nu wil ze niet meer anders!

Nancy is trotse moeder van twee (volwassen) kinderen en woont samen het haar partner, twee honden en poes in Arnhem. Ze is bedrijfsadviseur voor familie- en kleinbedrijven en helpt organisaties effectiever te werken door oog te hebben voor de mens achter de medewerker of leider en ieders kracht en talenten te benutten. We interviewden haar over haar start en ervaringen als ondernemer:

Ik vind het erg gaaf om tussen andere ondernemers te zitten
Ik had er nooit over nagedacht dat er zó’n verschil zat tussen mensen die als werknemer ergens werken en mensen die ondernemer zijn. Ik had nooit de ambitie om ondernemer te worden. Het was simpelweg nooit in me opgekomen dat dit een optie was. Maar doordat ik in burn-out terecht kwam in 2015 ben ik gaan nadenken. “Ok, ik moet eigenlijk terug naar mijn werk, wat ga ik dan doen? Ik kan eigenlijk helemaal niet meer terug. Maar wat dan? Wat kan ik dan? Ik kan niet meer voor een baas werken. Ik wil het nu echt op mijn manier gaan doen.”

Ik moest dus eigenlijk wel gewoon gaan ondernemen. Het was helemaal niet zo van ‘ik wil dat’, maar het ging gewoon die kant op. En die kans heb ik met beide handen aangepakt. En al doende merkte ik: ‘oh, wat leuk is dit!’. Ik ontmoette mensen die ook die creativiteit hebben. En die aanpakken en dingen uitproberen. Met vallen en opstaan. Maar daardoor ook ontzettend groeien. Dat vind ik heel erg gaaf om in te zitten nu. Ik zit graag tussen de ondernemers. 

Ik wist niet eens dat er netwerkclubs waren
Ik had nooit over ondernemen nagedacht. Ik wist niet eens dat er netwerkclubs waren. Ik zat helemaal niet in die wereld. En had het beeld van de bellende pappa tijdens vakanties ‘papa heeft geen tijd’. Ik zag ze als ik op vakantie was, en had daar echt geen zin in. Maar nu zou ik niet anders willen. Ik ben er dol op (ondernemen, red.)! Kort na de start dat ik dacht: “Hoe heb ik vredesnaam al die jaren voor een baas kunnen werken?”.

Ik kom zo meer tot mijn recht
Wat ik het leukste vind aan ondernemen is vooral dat ik het op mijn manier kan doen. En dat ik daardoor zelf het beste tot mijn recht kom, en zo ook mensen het ‘verste’ mee krijg en ze zo het beste kan helpen. Ik vind de vrijheid en flexibiliteit heerlijk. Dat je kunt denken om acht uur: ‘ik blijf nog even liggen’, of dat je overdag met een vriendin kan afspreken als je daar behoefte aan hebt.

Het was een zoektocht om te vinden wat echt bij me paste
Ik was nét begonnen met een cursus imago coaching. Dat dacht ik dat ga ik op die ene vrije dag doen naast mijn werk. Dus daar ben ik eigenlijk mee begonnen 

Na mijn burn-out ben ik begonnen met cursussen imago coaching. Ik zat in de WW dus ik kreeg nog een tijdje doorbetaald. En daar kon ik het iedere keer net mee redden. Ook ging ik weer wat ambulante zorg doen, wat ik in loondienst ook deed. Maar toen dacht ik wel ‘hé, nu ga ik weer doen wat ik eigelijk eerder ook al deed.’ En dat wilde ik juist niet meer. Het paste niet meer bij mij. Ik wilde me meer richten op bedrijven en teams helpen groeien. Het is een hele zoektocht voor mij geweest. Wat er nu echt bij mij paste. 

Daarom heb ik mijzelf dit ook cadeau gedaan: het lidmaatschap van de Startclub. Ik dacht: “hé, ik hoef helemaal niet alles zelf te doen!” Ik mag ook gewoon dingen samen doen. En ik mag mensen ook best wel eens wat vragen. Dat ben ik niet zo gewend. 

Je weet nooit wat er op je pad komt!
Mijn grootste les? Dat je als ondernemer nooit weet wat er op je pad gaat komen. Het is niet een vaststaand iets. Mijn vriend, zelf geen ondernemer, zegt ook wel eens: ‘ga je nu weer iets anders doen?’. Ja! Dat komt doordat ik gaandeweg iets ontdek of leer, wat ik dan toch net weer even anders moet doen. Ondernemen is heel erg veranderlijk. Het is dynamisch. Je moet dus leren anticiperen als ondernemer. Ik denk dat je dan het verste komt. 

Daarnaast ben ik ook heel erg empathisch. Maar daardoor nam ik ook wel eens te veel de verantwoordelijkheid van de ander over. Waardoor de ander eigenlijk misschien niet de kans kreeg om het op zijn eigen manier op te lossen. Dus voor mij was het wel een les om de verantwoordelijk daar laten waar die hoort. Want soms kun je ook iemand niet helpen als coach, heb ik geleerd. Het is niet aan mij om het te moeten doen. Iemand moet zelf ook willen. Dat heb ik wel echt moeten leren. Ook om mezelf te beschermen en me niet weer over de kop te werken. 

Leer de taal van je klant spreken
Hoe ik aan mijn klanten kom? Dat is toch wel vooral door met potentiële klanten in gesprek te gaan. Om te vragen waar zij behoefte aan hebben en hoe zij dat noemen, hun vraag. Zo leer je hun taal spreken. Ook interview ik af en toe collega’s, hoe zij dat dan doen. Ik denk wel echt dat je de boer op moet, maar dat ligt ook wel een beetje aan je product. Ik heb ook heel veel op social media gedaan, omdat ik dat ook heel leuk vond. Maar ik ben daar nu een beetje van af gestapt. Ik moet het toch echt van de mensen hebben. Het directe contact. Als coach draait het om vertrouwen, verbinding en veiligheid. Dat bereik je alleen door echt contact te hebben, en niet met een advertentie of post.

Dus dat is ook een tip naar collega coaches: ga in gesprek met met je potentie doelgroep, met je klanten. En vraag waar hun behoefte ligt en hoe ze die behoefte noemen. Want ik noem het bijvoorbeeld ‘onderstroom’, maar dat zegt hun niks. Dus leer de taal van je klant spreken. 

En nog een tip: niet te veel over alles nadenken, maar ga ook gewoon proberen! Zo ontdek je waar jouw kracht ligt en kun je vanzelf bijschaven. Je mag spelen als ondernemer, en het hoeft niet altijd zo serieus. Ik merk persoonlijk dat ik dan vastloop. Dus speel ook lekker!

Meer weten over Nancy? Bekijk hier haar profiel.